เสียง : ซับไทย

8.5/10

The Untold Story Of Bhopal 1984 (2023) คนรถไฟโภปาล 1984

The Untold Story Of Bhopal 1984 (2023) คนรถไฟโภปาล 1984 เรื่องราวของเหตุการณ์ภัยพิบัติทางอุตสาหกรรมครั้งเลวร้ายที่สุดในโลก ที่เกิดขึ้นที่เมืองโภปาล ประเทศอินเดีย เมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 1984 แก๊สเมทิลไอโซไซยาเนต (MIC) ปริมาณ 40 ตัน รั่วไหลออกจากโรงงานผลิตยาฆ่าแมลงของบริษัทยูเนี่ยนคาร์ไบด์ ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตกว่า 15,000 คน และบาดเจ็บอีกนับแสนคน

• โดยปกติแล้วถ้าเป็นงานจากอินเดียพูดภาษาฮินดีผู้เขียนจะดูหนังมากกว่าซีรีส์เพราะบางทีเฉพาะตัวหนังก็ปาเข้าไปสามชั่วโมงเข้าให้ซึ่งมีไม่น้อยที่เหมือนเป็นการลากยาวไปโดยไม่จำเป็น ดังนั้นการเลือกดูซีรีส์อินเดียอาจมีอคติบางอย่างตรงนี้มาคอยสะกิดให้ไม่ได้ตัดสินใจดูด้วยเรื่องของเวลาหรือซีรีส์ที่ดูประจำเอาจริงๆก็เกาหลีนี่ล่ะดูไม่ค่อยทันแล้วด้วย แต่ถามว่าดูบ้างหรือไม่ก็ดูอยู่บ้างแต่น้อยมากส่วนกับเรื่องนี้ที่ท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้คือมีความตั้งใจที่จะดูและกดแจ้งเตือนเอาไว้

ทว่าเมื่อลงสตรีมจริงๆก็ไม่มีเวลาดูในตอนนั้นซึ่งสารภาพว่าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีจำนวนตอนมากน้อยเท่าไหร่แต่ที่เห็นคือเป็น Limited Series ที่จะจบในตัวไม่ต้องพะวงว่าจะค้างคาไว้เพื่อมีซีซันต่อไป ส่วนเหตุผลหลักที่อยากดูขนาดนี้อาจเพราะผู้เขียนชอบดูเรื่องแบบนี้ด้วยกระมังก็ไม่แน่ใจเพราะแม้จะไม่ถึงกับเสาะแสวงหาขวนขวายดูแต่เมื่อมีมาอยู่ในสายตามักไม่พลาด กับเรื่องเล่าของหายนะที่เกิดจากมนุษย์หรือธรรมชาติที่ต้องมีคนเสียสละที่ดูแล้วอาจหดหู่มากกว่าบันเทิง กระนั้นเรื่องแบบนี้มักชี้ให้เห็นบางอย่างในความเป็นมนุษย์

The Untold Story Of Bhopal 1984 (2023) คนรถไฟโภปาล 1984 EP.1-4 (จบ)

โดยทั่วไปแล้วหากเป็นงานจากประเทศอินเดียกล่าวภาษาฮินดีคนเขียนจะดูหนังมากยิ่งกว่าซีรีส์เพราะว่าบางครั้งบางคราวเฉพาะบุคคลหนังก็ขว้างเข้าไปสามชั่วโมงเข้าให้ซึ่งมีไม่น้อยที่เสมือนเป็นการลากยาวไปโดยไม่จำเป็น ด้วยเหตุนี้การเลือกมองซีรีส์ประเทศอินเดียอาจมีอคติบางสิ่งบางอย่างนี้มารอสะกิดให้มิได้ตกลงใจดูด้วยเรื่องของเวลาหรือซีรีส์ที่มองประจำเอาจริงเอาจังๆก็ประเทศเกาหลีนี่ล่ะมองไม่ค่อยทันแล้วด้วย แม้กระนั้นถามคำถามว่าดูบ้างหรือไม่ก็มองอยู่บ้างแต่ว่าน้อยมากส่วนกับประเด็นนี้ที่ท่านกำลังจะได้อ่านตั้งแต่นี้ต่อไปเป็นมีความตั้งอกตั้งใจที่จะดูและกดแจ้งเตือนเอาไว้

แต่เมื่อลงสตรีมจริงๆก็ไม่ว่างมองในขณะนั้นซึ่งรับว่าก็ไม่ทราบแบบเดียวกันว่ามีปริมาณตอนมากน้อยเท่าไหร่แม้กระนั้นที่มองเห็นเป็นเป็น Limited Series ที่จะจบในตัวไม่ต้องห่วงว่าจะค้างคาไว้เพื่อมีซีซันถัดไป ส่วนเหตุผลหลักที่ต้องการมองขนาดนี้บางทีอาจเพราะว่าคนเขียนถูกใจมองเรื่องอย่างงี้ด้วยกะละมังก็ยังคลุมเคลือเพราะเหตุว่าแม้ว่าจะไม่ถึงกับเสาะหาขวนขวายมองแต่ว่าเมื่อมีมาอยู่ในสายตามักไม่พลาด กับเรื่องเล่าของหายนะที่เกิดขึ้นจากมนุษย์หรือธรรมชาติที่ควรจะมีคนเอื้อเฟื้อที่ดูแล้วอาจเศร้าสร้อยมากยิ่งกว่าเพลิดเพลิน กระนั้นเรื่องอย่างนี้มักส่อให้เห็นบางสิ่งในความเป็นคน

• 3 เดือนธันวาคม 1984 ก๊าซเมทิลไอโซไซยาเนตหรือเอ็มไอซีรั่วออกมาจากโรงงานเคมีของยูเนี่ยนคาร์ไบด์ที่เมืองโภขว้างลอินเดีย

ก๊าซเอาชีวิตคนไปๆมาๆกกว่าหนึ่งหมืนห้าพันคนนับเป็นสถานะการณ์หายนะทางด้านอุตสาหกรรมที่ห่วยแตกที่สุดในโลก ก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุการณ์รั่วไหลบุคลากรในโรงงานที่ประธานไม่มีความสนใจมาตรการต่างๆก็เริ่มส่งสัญญาณเตือนให้กับผู้บิหารคนต่างประเทศแต่ว่าก็ถูกห่างเหิน ด้วยเหตุดังกล่าวชีวิตในโภขว้างลที่เต็มไปด้วยคนชั้นแรงงานก็ดำเนินไปตามเดิมนั้นก็คือ Iftekaar Siddiqui (Kay Kay Menon)

นายท่าที่ชุมทางรถไฟโภขว้างลที่ยังมาบริหารความโกลาหลในสถานีที่แออัดที่สุดที่นี้ดังเช่นเดิม Imad Riaz (Babil Khan) ทีมงานซ่อมบำรุงคนใหม่ที่พึ่งลาออกจากโรงงานคาร์ไบด์พร้อมแผลใจแล้วก็เหมือนกับได้งานที่ใช่สำหรับเขา และก็ Balwant Yadav (Divyendu Sharma) ขโมยรถไฟความคาดหวังจะมาปล้นจี้ก้อนโตที่ชุมทางที่นี้แม้กระนั้นดันมาไม่ถูกวันเมื่อก๊าซรั่วเริ่มเอาชีวิตคนภายในเมืองแล้วก็ในสถานี กระนั้นเมื่อ Rati Pandey (Ranganathan Madhavan) ผู้จัดการการรถไฟกึ่งกลางที่ประเทศอินเดียทราบเข้าก็เลยระดมคนขับรถไฟมาช่วยเหลือคนกรุงถึงแม้ว่าจะต้องไม่ทำตามคำสั่งจากเบื้องบนก็ตาม

เมื่ออ้างอิงจากความเป็นจริงสิ่งที่ตามมาเป็นความท้อใจที่เล่าด้วยความเข้ม อึดอัด บีบคั้นและก็ขมึงตึง จั่วหัวไว้เลยว่าได้รับแรงดลใจมาจากข้อเท็จจริงซึ่งเท่าที่มองคงจะทั้งปวงเพียงแค่เปลี่ยนแปลงชื่อจริงละครรวมทั้งเพิ่มเติมผู้แสดงเข้าไปเพื่อมีเรื่องมีราวเชิงดราม่ามาดึงดูดดวงใจ ซึ่งจากจุดกำเนิดด้วยความรู้สึกน้อยน้อยใจสำหรับการที่มองเห็นผู้ที่ทำให้เพื่อนร่วมชาติจำเป็นต้องตายเป็นเรือนหมื่นแล้วโบยบินจากไปโดยที่ทำอะไรมิได้ เรื่องก็เลยเอาจริงเอาจังจะไปในทางความหมดหวังจากการที่คนภายในเมืองโภขว้างลที่ไม่รู้จักอิโหน่อิเหน่จะต้องมารับกรรมจากความมักง่ายของพวกนักลงทุน

แล้วเมื่อชุมชนที่อยู่บริเวณโรงงานเป็นชนชั้นกรรมกรของสังคมที่ยอมตายดีกว่ายอมว่างงานความเอาจริงเอาจังที่ว่าก็เลยมาเต็มกำลังด้วยเหตุว่าตลอดทางตั้งแต่ต้นกระทั่งสิ้นเรื่องมีความก้าวหน้าไปในทางอึดอัดบีบคั้นรวมทั้งเคร่งตึง โน่นเป็นไม่มีจังหวะให้อารมณ์ที่ตึงนั้นได้คลายลงบ้างเพราะเหตุว่าสถานที่การที่ที่ปรับปรุงไปเรื่อยขณะที่ผู้ชมที่ทราบว่าเกิดเรื่องจริงยิ่งเศร้าหมองแล้วก็เศร้าสร้อยหัวใจกระทั่งตรง แน่ๆสารเริ่มแรกเป็นคนขับรถไฟที่เป็นผู้สละและก็เป็นวีรบุรุษในการนี้แม้กระนั้นสิ่งที่อยู่ด้านหลังที่มีพลังเข้มข้นโน่นเป็นความเป็นมนุษย์ที่มิได้มีกันทุกคน

บีบหัวใจด้วยความรู้สึกมืดมนไม่มีทางออกไม่เคยทราบว่าจะรอดไปได้ยังไงปานอยู่ในสถานะการณ์ สิ่งที่ทำเป็นดีเยี่ยมในประเด็นนี้ที่มีเพียงแต่สี่ตอนเป็นอารมณ์ร่วมที่พาความรู้สึกมาให้ เนื่องจากว่าผู้ชมทราบรวมทั้งมั่นใจว่าเกิดเรื่องจริงแล้วก็เป็นเหตุการณ์ที่ไม่มีผู้ใดรู้เรื่องราวและเหตุการณ์ล่วงหน้าไม่มีการเตรียมจัดการ แล้วด้วยความเห็นใจที่ได้เห็นภาพของประชาชนชนชั้นฐานรากของสังคมจำต้องตายลงดังใบไม้ตก โน่นเป็นความรู้สึกเห็นใจเห็นอกเห็นใจและก็เจ็บดวงใจที่ได้มองเห็นมนุษย์จำต้องสิ้นลมลงแบบที่ไม่รู้ตัวและไม่ได้ไม่ถูกอะไรแล้วแน่ๆตัวตัวการก็ลอยตัวรอดตัวไปโดยที่ไม่มีผู้ใดทำอะไรได้ ความรู้สึกก็เลยพาอารมณ์ร่วมมาสุดกำลัง

ที่ความขมึงตึงของตัวเรื่องประกอบกับการเช็ดกกดด้วยความเห็นอกเห็นใจทำให้อย่างกับว่ากลั้นใจหรืออาจมีบ้างที่ต้องการถือผ้ามาปิดจมูกตามไป แล้วด้วยความเข้มที่อัดเข้ามาใส่โดยที่มีเจตนาจะชื่นชมผู้กล้าและก็ผู้สละของเหล่าคนขับรถไฟที่มีบ้างจำเป็นต้องสละชีวิตแล้วระหว่างนั้นก็ถูกกัดกันโดยระบบราชการอย่างน่าเกลียด ยิ่งทำให้เหตุการณ์มองไม่มีทางออกจนกระทั่งมองดูไม่ออกว่าเรื่องจะคลี่คลายไปได้เช่นไรแม้ว่าจะทราบทั้งยังรู้ดีว่าควรต้องผ่านไปแต่ว่าก็ลุ้นสุดหัวใจทีเดียว

• สร้างความน่าติดตามอย่างสุดๆพร้อมส่อให้เห็นเรื่องของคนเราที่ทำเป็นทุกอย่างโดยไม่เห็นคุณค่าของชีวิตผู้คน

ถ้าเกิดมิได้บอกก่อนว่านี่เป็นการได้รับแรงผลักดันจากข้อเท็จจริงซึ่งหมายถึงความเป็นจริงทั้งหมดเพราะเหตุว่าช่วงท้ายมีฟุตเตจภาพจริงๆออกมาให้มองประเด็นนี้จะเปลี่ยนเป็นงานตามสูตรโดยทันที โน่นเป็นเรื่องของหายนะจากความโลภและก็ความไม่ระวังของคนเราที่ได้ผลคุณประโยชน์มากยิ่งกว่าความเป็นคน อีกทั้งก่นดุระบบราชการที่เจ้าหน้าที่รัฐระดับที่ถือว่าสูงนั่งอยู่ในที่ที่ปลอดภัยแล้วพอใจแต่ว่าใบหน้าหรือตำแหน่งงานงานการจนถึงทำเป็นถึงแม้ว่าจะกีดกั้นทางช่วยสามัญชนของตัวเอง

แน่ๆควรมีผู้กล้าที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่เป็นคนตัวเล็กๆที่บางทีอาจมิได้มีหน้าตาในสังคมผู้ที่ไม่เคยแม้กระทั้งได้ยินชื่อทุกๆอย่างพวกนี้เป็นสูตรสำเร็จของงานโดยประมาณนี้ แม้กระนั้นนี่เป็นข้อเท็จจริงก็เลยทำให้เห็นว่ามนุษย์นี่เองซึ่งสามารถทำเรื่องอะไรก็ได้เพื่อตัวเองโดยที่ไม่สนใจว่าจะสูญเสียกันอีกเยอะแค่ไหน โน่นยิ่งทำให้หัวข้อนี้มีความน่าติดตามเพราะว่านอกเหนือจากจำเป็นต้องผ่านเหตุการณ์ความเป็นความตายไปให้ได้ไปร่วมกันยังอยากทราบว่าเขาเหล่านั้นจะได้รับผลการปฏิบัติอย่างไรบ้าง โชคร้ายตรงนี้เป็นเรื่องที่สร้างขึ้นมาจากความเป็นจริงก็เลยไม่มีอะไรประโลมจิตใจเว้นแต่ความเจ็บหมดกำลังใจกระทั่งนาทีในที่สุด

บางทีอาจดูอย่างกับว่าตั้งมั่นจนถึงมองแออัดไปบ้างแม้กระนั้นนี่เป็นงานระดับซีรีส์ที่มีอะไรให้เล่ามากยิ่งกว่าแล้วก็มันออกมาทางการแสดง แม้กระนั้นสิ่งหนึ่งที่มักมีในงานแนวนี้เป็นอารมณ์ยกย่องและก็การผลิตความรู้สึกร่วมที่ถ้าเกิดมีได้จะดีเลิศเพาะเมื่อผู้ชมมีความรู้สึกร่วมอารมณ์ก็มาเต็มอาการลุ้นและก็เอาใจช่วยก็มา ซึ่งสำหรับประเด็นนี้สิ่งที่ว่ามาถ้าหากจะกล่าวว่ามองเห็นอาการรีบรวมทั้งขยี้อยู่ไม่น้อยและก็มันแสดงออกมาผ่านการแสดงที่บางทีอาจจะต้องรู้เรื่องอีกล่ะว่ามันเป็นงานระดับซีรีส์ ส่วนหนึ่งส่วนใดที่ทำให้เกิดความรู้สึกแบบนั้น

เพราะเหตุว่าการผลิตนักแสดงที่ไม่ชัดเจนเพียงพอในพื้นเพที่จะทำให้เชื่อในทันทีทันใดว่าแต่ว่าละผู้ที่มองเห็นเป็นผู้ที่พร้อมพลีชีพเพื่อผู้อื่น เพราะฉะนั้นมันก็เลยออกมาผ่านการแสดงที่มองล้นๆไปเป็นวอนนาบีวีรบุรุษไปหน่อยของทั้งยัง Kay Kay Menon,Babil Khan,Ranganathan Madhavanและก็Divyendu Sharma

โดยเฉพาะอย่างยิ่งรายในที่สุดที่เห็นได้ชัดเลยว่ามาเพื่อปลุกความเป็นวีรบุรุษในตัวคุณด้วยบทขโมยเปลี่ยนแปลงตัวเอง ที่น่ากล่าวยกย่องกลับกลายดาราหนังสมทบมากยิ่งกว่าที่มองเนียนตากว่ามากมายบางทีอาจเพราะเหตุว่าบทมิได้พากเพียรให้เป็นวีรบุรุษไม่ถูกกับผู้แสดงหลักสี่ผู้ที่เวลาพอเพียงมีถ้าเกิดเล่าได้กว่านี้คงจะไม่ล้นอย่างที่มองเห็น

จะว่าเป็นความหรรษาคงจะไม่ใช่เนื่องจากว่ามิได้อยู่ในอารมณ์นั้นแม้กระนั้นก็หยุดดูไม่ได้ ยอมรับสารภาพว่าคนเขียนมองหัวข้อนี้ก็อดคิดมิได้ถึงซีรีส์อย่าง Chernobyl (2019) ในธีมแล้วก็โทนเรื่องรวมทั้งการดำเนินเรื่อง ซึ่งงานนี้มิได้มาเพื่อสร้างความเพลิดเพลินเนื่องจากว่าตลอดสี่ตอนแทบสี่ชั่วโมงจะเต็มไปด้วยความอึดอัด บีบคั้น หม่นหมองโศก ตรงลึกด้วยความเจ็บรวมทั้งฉุนเฉียวกับระบบราชการในช่วงเวลานั้นเสมือนมีชะตาชีวิตด้วยกันกับภาพที่มองเห็น แม้กระนั้นเอาจริงเอาจังหัวข้อนี้ยังสามารถตัดทิ้งมาตรงเวลาฉายราวๆสองชั่วโมงกว่าจะเป็นหนังที่เข้มข้นตื่นเต้นตื่นเต้นทะลุปรอท เพราะว่ามีบางเรื่องที่เห็นได้ชัดว่าใส่เข้ามา

เพื่อลากเวลาและก็ดึงดราม่าแบบถ้าหากเอาออกไปก็ไม่เสียหายอย่างพวกที่จะขึ้นมารังควานชาวซิกข์บนรถไฟที่เมื่อถึงเวลาหนึ่งก็ลืมไปเลยเนื่องจากไม่เข้ากลุ่ม แม้กระนั้นแม้ว่าจะมิได้มาพร้อมความเบิกบานใจรวมทั้งยังมีตอนที่ไม่สำคัญอยู่บ้างแต่ว่าก็มีพลังพอให้ติดตามได้จนถึงจบรวดเดียวแม้ว่าจะหมดหวังโศกสลดคละเคล้าเห็นอกเห็นใจแล้วก็เจ็บแต่ว่าก็ยังต้องการรู้ว่าเรื่องจะจบลงอย่างไร แม้กระนั้นเชื่อไหมว่าอารมณ์ชมเชยวีรบุรุษที่ตั้งใจมาขายได้ถูกการเล่าเรื่องที่กดตรงลำพองใจกลบหายไปจนถึงเกือบจะมิได้กลิ่นจะต้องมารีบเอาส่วนท้ายนี่เอง

Generally, if it’s a work from India, say Hindi, the writer will watch the movie more than the series because sometimes the movie is three hours in length, which can be quite a drag. unnecessarily long For this reason, choosing to look at series from India may have some kind of bias waiting to nudge you from deciding to watch due to time or series that you look at regularly and seriously, like Korea, I can’t look at in time.

And also But asking the question, do you sometimes watch it or not? But it’s very little. On this issue that you’re about to read from now on, you intend to watch it and press the notification button.

But when it actually went on stream, I didn’t have time to look at it at that time, which admitted that I didn’t know how many episodes there would be, but what I saw was that it was a Limited Series that would end in itself, so I didn’t have to worry about it being stuck.

for next season As for the main reason for wanting to look at it like this, perhaps it is because the writer likes to look at things like this with a basin, but it is still obscure because even though they don’t go to the point of searching and diligently looking at it, when it comes into view, they usually don’t miss it.

With stories of disasters caused by humans or nature that should have been generous, it may be more sad than enjoyable to watch. Yet such stories often reveal something about humanity.

• December 3, 1984: Methyl isocyanate, or MIC, gas leaks from a Union Carbide chemical plant in Bhopal, India.

The gas took the lives of more than 15,000 people, making it one of the worst industrial disasters in the world. Even before the leak occurred, personnel in the factory that the president had no interest in took measures to start sending warning signs to foreign executives, but they were kept away. As such, life in Bhopal full of working class people continues as usual for Iftekaar Siddiqui (Kay Kay Menon).

The portman at the Bhopal Railway Junction is still here to manage chaos in the busiest station here. Imad Riaz (Babil Khan), a new maintenance worker who just resigned from the carbide factory, is heartbroken and like. gets the right job for him and so does Balwant Yadav (Divyendu Sharma), a train thief expecting a huge heist at the junction, but the day comes at the wrong time when a gas leak starts taking lives in the city and at the station.

When Rati Pandey (Ranganathan Madhavan), the manager of the Central Railway in India, finds out, he mobilizes train drivers to help the people of the city, even if they don’t have to follow orders from above.

When referring to reality, what follows is a feeling of discouragement that is described with intensity, discomfort, oppression, and tension. It’s safe to say that it was inspired by the fact that as far as I can see, it probably just changed the actual name of the drama and added actors to have a dramatic story to attract the hearts.

Which came from the beginning with a feeling of resentment for seeing the person who caused tens of thousands of fellow countrymen to die and then fly away without being able to do anything. The story then takes on a serious and hopeless path as people in the city of Bhopal, who don’t know anyone else, will have to pay the price for the investors’ negligence.

And when the community in the factory area is the working class of society who would rather die than be unemployed, that seriousness comes to full strength because all the way from the beginning until the end of the story there is progress in the uncomfortable and oppressive direction. doomovie.win

both serious There was no time for the tense emotions to ease somewhat as the location kept evolving, while the audience who knew the true story became more dejected and even more heartbroken. Of course, the original character was a train driver who was a sacrifice and a hero in this way, but what lies behind that intense power is a humanity that not everyone has.

Squeezes my heart with a dark feeling, with no way out, never knowing how to survive in this situation. What’s great about this issue, which only has four episodes, is the emotion it brings. Because the audience knows and is sure that it is actually happening, it is an event that no one knows about and the event is not prepared in advance.

Then, with sympathy, I saw the image of the people of the basic class of society having to die like falling leaves. That is a feeling of sympathy and heartache to see a human being have to die without knowing it and certainly not doing anything wrong. The main character just floated away and escaped without anyone being able to do anything. Feelings therefore brought the emotions together to the utmost strength.

The tenseness of the story combined with the compassionate wiping makes it seem as though one is holding back one’s heart, or there may be some who want to hold a cloth over one’s nose and follow along. And then with the intensity that was poured in with the intention of admiring the courage and sacrifice of the train drivers, some of whom had to give up their lives and during that time were bitten by the ugly bureaucracy.

The more it makes the situation look like there is no solution until we can’t see how the matter will be resolved. The Untold Story Of Bhopal 1984 Even though we know and know that it should pass, we are still excited with all our heart.

• Creates an extremely interesting story and shows the story of people who do everything without appreciating people’s lives.

If I hadn’t told you beforehand that this was driven by facts, which means all reality, because at the end there was real footage to look at, this issue would immediately turn into a formulaic work. That is a story of disaster caused by greed and carelessness of people who are more beneficial than human beings.

He also criticizes the bureaucratic system where high-ranking government officials sit in a safe place and are content with what their face or job title pretends to be, even if it blocks the way to help their own common people.